Sztuczna inteligencja (AI) fundamentalnie zmieniła sposób, w jaki programujemy. Agenci AI mogą generować kod, optymalizować go, a nawet pomagać w debugowaniu. Mimo to, istniejesz pewne ograniczenia, o których programiści powinni pamiętać podczas pracy z AI.
Agenci AI mają problemy z zachowaniem właściwej kolejności kodu. Mogą na przykład umieszczać inicjalizacje na końcu pliku, co powoduje błędy czasu wykonania. Ponadto AI może bez wahania definiować wiele wersji tej samej klasy lub funkcji w ramach projektu, co prowadzi do konfliktów i zamieszania.
Rozwiązaniem tego problemu jest stosowanie platform kodowania AI, które potrafią zarządzać pamięcią i strukturami projektu. Pomaga to zachować spójność w złożonych projektach. Niestety, te funkcje nie zawsze są stosowane konsekwentnie. W rezultacie AI może stracić spójność projektu i wprowadzić niepożądane duplikaty lub nieprawidłowe zależności podczas programowania.
Wikszość platform kodowania AI działa w oparciu o tak zwane narzędzia, które mogą wywoływać duży model językowy (LLM). Narzędzia te opierają się na otwartym standardowym protokole (MCP). Możliwe jest zatem połączenie agenta kodującego AI z IDE, takim jak Visual Code. Opcjonalnie możesz lokalnie skonfigurować LLM z llama i wybierasz serwer MCP do integracji. NetCare stworzyło serwer MCP narzędzie, które pomaga w debugowaniu i zarządzaniu bazowym systemem (linux). Przydatne, gdy chcesz natychmiast wdrożyć kod na żywo.
Modele można znaleźć na huggingface.
Aby lepiej zarządzać kodem generowanym przez AI, programiści mogą korzystać z rozszerzeń IDE, które monitorują poprawność kodu. Narzędzia takie jak lintery, sprawdzanie typów i zaawansowane narzędzia do analizy kodu pomagają we wczesnym wykrywaniu i korygowaniu błędów. Stanowią one niezbędne uzupełnienie kodu generowanego przez AI, gwarantując jego jakość i stabilność.
Jednym z głównych powodów, dla których agenci AI powtarzają błędy, jest sposób, w jaki AI interpretuje API. Modele AI potrzebują kontekstu i jasnego opisu roli, aby generować skuteczny kod. Oznacza to, że monity (prompty) muszą być kompletne: powinny zawierać nie tylko wymagania funkcjonalne, ale także wyraźnie określać oczekiwany rezultat i warunki brzegowe. Aby to ułatwić, można przechowywać prompty w standardowym formacie (MDC) i domyślnie przesyłać je do AI. Jest to szczególnie przydatne w przypadku ogólnych reguł programistycznych, których przestrzegasz, a także wymagań funkcjonalnych i technicznych oraz struktury Twojego projektu.
Produkty takie jak FAISS oraz LangChain oferują rozwiązania, które pomagają AI lepiej radzić sobie z kontekstem. FAISS pomaga na przykład w efektywnym wyszukiwaniu i pobieraniu odpowiednich fragmentów kodu, podczas gdy LangChain pomaga w strukturyzowaniu kodu generowanego przez AI i utrzymywaniu kontekstu w ramach większego projektu. Jednak i tutaj można to ewentualnie skonfigurować lokalnie za pomocą baz danych RAC.
Sztuczna inteligencja (AI) to potężne narzędzie dla programistów i może pomóc w przyspieszeniu procesów rozwojowych. Mimo to, nadal nie jest w stanie samodzielnie zaprojektować i zbudować bardziej złożonej bazy kodu bez nadzoru człowieka. Programiści powinni traktować AI jako asystenta, który może automatyzować zadania i generować pomysły, ale który wciąż wymaga wskazówek i korekty, aby osiągnąć dobry rezultat.
Skontaktuj się , aby pomóc w skonfigurowaniu środowiska programistycznego, wspierając zespoły w maksymalnym wykorzystaniu środowiska pracy i skupieniu się bardziej na inżynierii wymagań i projektowaniu niż na debugowaniu i pisaniu kodu.