Tionchar na róbataice ar an ngeilleagar.

Al jaren zorgen robots in de industrie dat simpel werk kan worden geautomatiseerd. Dat heeft tot nu toe niet geleid tot grotere werkeloosheid, maar dat gaat veranderen is de stelling.

De extra welvaart zal dus terecht komen bij enkelen, de eigenaren en managers van (grote) bedrijven. In eerste instantie zal dus het verschil tussen rijk en arm verder toenemen. Eerst zullen dus de lager opgeleiden hun banen verliezen en daar komen ook geen vervangers voor. In Nederland zullen die in het vangnet van de werkeloosheid wet en de bijstand terecht komen. In andere landen als de USA zal dit veel sneller leiden tot bittere armoede. Het is dan ook niet moeilijk te bedenken dat dit kan leiden tot enorme onvrede en misschien zelfs tot revoluties. Dat is hopelijk maar een tussen periode waarin beleidsmakers aanpassingen maken zodat iedereen kan profiteren van een verhoogde welvaart. Het opstellen en uitvoeren van effectief beleid is cruciaal om deze transitie vorm te geven.

Maar uiteindelijk is deze ontwikkeling niet te stoppen, gewoon omdat het kan en er nu eenmaal veel geld en macht mee kan worden bereikt met AI en robotisering.

Athdháileadh an tsonais

Als dus uiteindelijk ook de hoger opgeleiden door kunstmatige intelligentie tot werkeloosheid worden gedwongen zal de overheid genoodzaakt zijn om in te grijpen. Di kan door de welvaart te gaan herverdelen tussen de (tegen die tijd) superrijken en de werkelozen. Omdat de nationale overheid niet meer voldoende invloed zal hebben op de multinationals vereist dit samenwerking. Laten we uitgaan van het positieve en men weet dit uiteindelijk voor elkaar te krijgen. We leven dan met veel vrijheid, vrije tijd en welvaart tot het moment dat de laatste baan is vervangen door slimmere robots. Op dat moment of net daarvoor verdwijnt de economie zoals we kennen en is alles gratis. Robots maken namelijk alles inclusief delving van grondstoffen en omdat zij geen tegenprestatie eisen doen ze dat kosteloos, 24 uur per dag 365 dagen per jaar. De prijzen van producten en diensten dalen dus verder en verder tot ze uiteindelijk nul zijn.

Agus ansin?

Tá an geilleagar imithe, níl aon úsáid a bheith saibhir a thuilleadh toisc go bhfuil gach rud saor in aisce.

An dtiocfaidh geilleagar scáthúil chun cinn, mar atá ann cheana idir an domhan thíos agus an domhan uachtarach, nó an ndéanfaimid iarracht sinn féin a idirdhealú ar bhealaí eile. Faoi láthair, níl a fhios agam, is é an rud atá ar eolas agam ná go bhfuil an cás thuasluaite réalaíoch agus go gcaithfimid a bheith ullmhaigh don tréimhse idir anois agus imeacht an gheilleagair, chomh maith leis an tréimhse ina dhiaidh sin.

Ach má dhéileálann muid leis i gceart, is féidir linn a bhaint amach go díreach cad a bhí uainn i gcónaí. Níos mó ama saor agus go leor ioncaim chun saol álainn agus compordach a chaitheamh. Is fiú an smaoineamh sin, dar liom, leanúint ar aghaidh ag infheistiú in nuálaíocht.

Le déanaí, thug an tEacnamaí seo a radharc ar an méid ba cheart agus a tharlóidh nuair a bheidh AI níos éifeachtaí ná daoine ar go leor réimsí.